• „Zielone martensy” Joanny Jagiełło to bardzo pozytywna powieść dla młodzieży. I serwująca świetne poczucie humoru. Choć niewesołe są sytuacje w niej opisywane. • Mama Feliksa i Wiki wyjechała do pracy do Niemiec. Ojciec dawno ich opuścił. Dzieci pozostają pod opieką babci, ale babcia pewnej nocy ląduje w szpitalu z zapaleniem otrzewnej. Zanim mama przyjedzie, Feliks stara się stwarzać przed znajomymi i nauczycielami pozory obecności rodziców. Mama wraca, owszem, ale tylko na parę dni, do powrotu babci ze szpitala. Cały dom nadal jest na głowie czte­rnas­tole­tnie­go Feliksa. • W tym wszystkim jedynym jaśniejszym promyczkiem jest dla niego nowo poznana Opta – nietuzinkowa dziewczyna z niższej klasy. Jak się wkrótce okazuje – i ona nie ma idealnie. Bo jej mama nie żyje. Ale za to jest tata i to bardzo fajny. Opta w każdej sytuacji potrafi dostrzec pozytywne strony. I swoim optymizmem powoli zaraża Feliksa.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo