• Piećdziesiąt cztery państwa, około 354 stron (nie licząc przypisów) i intencja przełamania stereotypów, opisania • nowoczesnych państw w Afryce. Brzmi ciekawie, prawda? Tymczasem około 50 stron jest poświęcone temu, o czym wspomina • tytuł książki. Reszta, to opis, jak doszło do aktualnej sytuacji w większości państw afrykańskich - czyli wina jest • całkowicie po stronie wyzyskujących, białych kolonistów, nawet, jeśli jest mowa o lokalnych dyktatorach (to działania • kolonistów, tym razem byłych, ich wspierają). Jako nowszy wątek - do grona winnych w ostatnim czasie dołączyły Indie • i Rosja, bo najbardziej przyczyniają się do globalnego ocieplenia i wynikających z niego katastrof w Afryce. • Liczyłam na opis różnic i sukcesów gospodarczych, kulturalnych lub technologicznych wśród wspomnianych 54 państw, ale • jedyny wątek sukcesu to opis fikcyjnej Wakandy z filmu uniwersum Marvella. • Acha, autor wyemigrował z Nigerii, rezygnując z mieszkania w tym nowoczesnym i rozwiniętym państwie ;-)
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo