• Całkiem ciekawa książka. Pierwszasto tron skupia się na równie ciekawym temacie sytuacji rodziny po katastrofie lotniczej, potem robi się z tego wciągający thriller.
  • Małżeństwo Iris i Willa jest małżeństwem idealnym. Mimo upływu siedmiu lat i ostrzegawczych głosów przyjaciół odnośnie "swędzenia" (ci, którzy czytali na pewno wiedzą o co chodzi 😉) tych dwoje zdaje się być zakochanymi w sobie jeszcze bardziej. • A kiedy podejmują decyzję o powiększeniu rodziny Will prosi swoją żonę o to, aby urodziła im córeczkę, tak piękną jak jej mama 😍 • Sielankę przerywa katastrofa samolotu lecącego do Seatle, na którego pokładzie (jak się okazuje) znajdował się Will. Tylko dlaczego leciał do Seatle skoro miał tego dnia być na konferencji w Orlando? Dlaczego Iris nie wierzy w śmierć męża? I co takiego ukrywa idealny i uporządkowany Will? • Książka ta zaliczana jest do gatunku thrillerów psychologicznych, ale jest raczej z tych lżejszych. Fabuła wciąga, choć zakończenie trochę mnie rozczarowało. Mamy tu jednak i czarny charakter i tajemnicę z przeszłości, i naznaczonych charakterologicznie w dzieciństwie bohaterów. • Moim zdaniem to dobra propozycja choć osobiście przyspieszenia bicia serca nie odczułam 😉
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo