• Historia miłosna Pauliny i Piotra. • Dwoje młodych ludzi, których życie na każdym kroku zaskakiwało, były wzloty i upadki, kiedy wydawało się, że już wszystko będzie dobrze, nagle bum i od nowa. • Ogólnie książka podobała mi się, jest wciągająca i dość emocjonalna. • Ale były też momenty bardzo wkurzające, infantylne, przesłodzone sztucznymi dialogami. • Bardzo przeszkadzały mi w niej zdrobnienia imion i wciąż powtarzające się zwroty "moją mała" itp. A nazywanie dojrzałego faceta "Piotrusiem" niemal na każdym kroku, doprowadzało mnie do szewskiej pasji. • No ale to nie wypłynęło na moją ocenę tej powieści. Nie żałuję, że spędziłam z nią czas.
  • Super książka :)
  • Losy Pauliny i Piotra do ostatniej strony zaskakują. Opowieść, w której autorka pokazuje, że nie zawsze w życiu jest różowo i że aby być szczęśliwym trzeba nieraz znieść wiele w życiu i nie dać się złamać. • Mam nadzieję, że drugi tom mnie nie rozczaruje.
  • Warto a szczególnie polecam rodzinom wojskowym • Tom 2 Bez pożegnania
  • Lekturę tej książki traktuję jako pokutę za jakieś bardzo ciężkie grzechy. Główna bohaterka irytowała mnie tak mocno, jak jeszcze nigdy żadna książkowa postać. Fabuła to już całkowite "Na wspólnej" pomieszane z "Modą na sukces". Najmniej realnie poprowadzona akcja. Ostatnie sto stron już kartkowałam, bo nie chciałam niepotrzebnie tracić nerwów. • Żałję każdego drzewa, które musiało zginąć, żeby ta beznadziejna powieść mogła zostać wydana. • Absolutnie nie polecam.
  • Poruszająca opowieść o życiu i o tym jak inni mogą nam namieszać. Duma jest ważna ale jak widać przyczną jest wielu dramatów.
  • Jest to jedna z dwóch książek tej autorki, która rozłożyła mnie na czynniki pierwsze. Pięknie napisana historia dwójki młodych ludzi spotykających przeciwności. Niby takich jest wiele a jednak mimo tego, że unikam polskich autorów ta zasługuje na miano ŚWIETNEJ ! Polecam drugą moja ukochaną " Brudny świat"
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo