• Przeciętna, chociaż dobrze się czyta. Nie do końca bym ją sklasyfikowała jako thriller psychologiczny.
  • Najsłabsza z wszystkich książek tej autorki.
  • Dość słaba książka, takie porno dla gospodyń domowych. Na dodatek zakończenie jest niemal idealnie splagiatowane z innego kryminału.
  • Ogromne rozczarowanie, książka dramatycznie infantylna i przewidywalna. Aż trudno uwierzyć, że to kolejna powieść tej znakomitej autorki. Moim zdaniem strata czasu...
  • Książka w której niemal od początku może domyśleć się zakończenia. Nudna, dłużąca się.
  • Tym razem Camilla Läckberg zaskoczyła czytelnika, i to z pewnością nie jednego. Pozytywnie, negatywnie? - trudno jednoznacznie stwierdzić. Z całą jednak pewnością "Złota klatka" nie jest thrillerem, a już napewno nie psychologicznym. W mojej ocenie jest to powieść o raczej obyczajowy charakterze. • Główną bohaterką jest niejaka Faye. Dziewczyna wiele w swoim życiu przeszła. Jej ojciec był sadystą i znecał się nad całą rodziną, w wyniku czego Sebastian - brat Faye, popełnił samobójstwo. W chwili obecnej psychopatyczny ojciec odsiaduje wyrok w więzieniu za rzekome zamordowanie własnej żony. Rzekome..., bo ciała kobiety jak dotąd nie odnaleziono. • Faye zdana tylko na siebie wyrusza do Sztokholmu. Tu poznaje przystojnego Jacka. Wkrótce zostają szczęśliwym małżeństwem. Jack przedsiębiorca, milioner, Faye zapewnił życie w absolutnym luksusie. Dziewczyna z miłości do niego zrezygnowała ze wszystkiego - ze studiów, z kariery, z pracy. Gdy na świt przychodzi Julienn, ich córka stosunek Jacka do Faye ulega zmianie. Mężczyzna traci zainteresowanie żoną. Faye łudzi się, że to chwilowy kryzys... Jednak rzeczywistość okazuje się być nieco bardziej okrutna niż jej się do tej pory wydawało... • Po zdradzie Jacka, Faye konstruuje misterny plan, żeby się na nim zemścić, żeby odebrać mu wszystko i pokazać całemu światu na co ją stać. Na co stać Faye, tak bardzo niedocenianą, ignorowaną, uległą byłą żonę milionera. A stać ją na bardzo wiele... Nawet po trupach będzie dążyć do osiągnięcia celu... Zresztą zemstę ma we krwi. • Cóż w całej tej fabule jest nie tak? Akcja zdecydowanie mało wartka, a bohaterowie nieco zbyt mocno jałowi, jak na mój gust. Ile można czytać o człowieku uzależnionym od seksu oraz kobiecie, która na pstryknięcie palcem z kogoś kto nie ma niczego staje się nagle wielką bizneswomen??? Trąci absurdem... Nie wiem. Wolałam wcześniejszą Läckberg. Zdaję sobie sprawę z tego, że autorka jest na etapie poszukiwań czegoś nowego i świeżego, ale to już nie jest to niestety... Można przeczytać, ale szału nie ma.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo