• Cała seria wciąga. Ciekawe osobowości i wodzenie czytelnika za nos... Polecam
  • rewelacyjna książka. pomimo gabarytów, czyta się bardzo szybko, z zain­tere­sowa­niem­, rozwiązanie zadowalające
  • „Niespokojna Krew” to piąty tom serii z Cormoranem Strikem autorstwa Roberta Galbraitha (czyli J.K.Rowling). Tym razem Cormoran i jego wierna asystentka Robin muszą zmierzyć się z rozwikłaniem sprawy zabójstwa sprzed ponad 40 lat, kiedy to w niewyjaśnionych okolicznościach zaginęła matka ich nowej klientki. Detektyw idzie śladami wspomnień nielicznych świadków ale też poszlakami pełnymi tajemniczych zapisków i kart tarota. Fabuła jest naprawdę rozbudowana bo w tej części czeka nas aż prawie tysiąc stron pełnych trzymającego w napięciu śledztwa. Smaczku dodają ciekawe ilustracje imitujące zapiski z ważnego dla fabuły notatnika, przez co sami możemy próbować rozwikłać zagadkę na własną rękę. Ja jak zawsze „idę w ciemno” w książki Rowling, bo jak dotąd nigdy się na nich nie zawiodłam, a każda z części kryminałów zapewnia mi bardzo dobrą rozrywkę. W „Niespokojnej Krwi” zabrakło mi jedynie poprowadzenia głębiej wątków tarotowo-mistycznych oraz większego zespolenia ich z zakończeniem sprawy, ponieważ rozwikłanie zagadki wydało mi się stać gdzieś „obok” głównej fabuły. Jednak i tak gorąco polecam tę serię – i niech was nie zraża dosyć powolny, pierwszy tom 😉 9/10
  • Przeględzona, przynudzona książka. Autorka uparła się, że napisze coś, co będzie mieć 910 stron. 400 stron jak nic jest zbędnych i nic nie wnoszących do sprawy sprzed 40 lat. Toczące się inne dochodzenia i ich opis, to bezsens. Jakoś przemordowałam się do końca, a z 5 razy chciałam rzucić.Odradzam czytanie !
  • Doskonale napisany kryminał. To już kolejny tom serii o parze detektywów. Doskonały język, element zaskoczenia, opisy sytuacji i charakterystyka barwnych postaci. Czyta się z wielką przyjemnością.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo