• Czy buziaki mogą mieć kolor? A jeśli tak, to jaki? Czy są czerwone jak pomidory? A może niebieskie jak woda? Kojarzą się z miodem i słońcem czy raczej z czekoladą? O tym możecie się przekonać, czytając Jakiego koloru są buziaki? Rocio Bonilli. • W książeczce pokazano różne kolory i różne rzeczy z nimi związane. Mamy zatem symboliczne znaczenie barw – na przykład czerwony to złość, niebieski to smutek. Są też całkiem przyziemne symbole – brązowy przecież od razu odsyła nas w myślach do czekolady! Co zaskakujące, nie zawsze barwy były kojarzone przeze mnie z tym, co pokazano w książce – na przykład niebieski nie symbolizował nieba, jak się spodziewałam, a wodę. • Mamy zatem schemat – barwa, dość stereotypowe skojarzenie, a potem zaprzeczenie. Bo jak buziak może być czerwony, skoro to kolor złości? Ale to też kolor pysznego sosu do spaghetti, więc może jednak? Ciekawie przedstawiono barwy i ich symbolikę. • Podoba mi się budowa tej książki. Dzięki krótkiemu tekstowi możemy zobaczyć, jak różnie mogą być postrzegane barwy. To świetna zabawa odkrywać, z jakimi rzeczami czy uczuciami związane jest symboliczne znaczenie kolorów. Można kontynuować potem tę wyliczankę z dzieckiem, proponując mu przedstawienie kolejnych skojarzeń z daną barwą. • Ogromną rolę w pozycji odgrywają ilustracje w wykonaniu autorki książki. Pięknie przedstawiono poszczególne rzeczy. Dodaje to uroku pozycji i sprawia, że jest ona wyjątkowo atrakcyjna wizualnie, co na pewno przypadnie do gustu maluchom. • Jakiego koloru są buziaki? to urocza książeczka, która zachęca do zabawy, pokazuje symboliczne znaczenie barw i obala stereotypy. Bardzo mi się podoba i z przyjemnością wam ją polecam!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo