• "Przebudzenie" to drugi tom "Łatwopalnych".Przedstawione są tutaj dalsze losy Moniki i Jarka. Możemy razem z nimi przeżywać smutki i radości. • Jarek postanawia uporać się z przeszłością, zwłaszcza, że jego przyszłość to Monika i ich dziecko. • Mamy tu przedstawione również losy najlepszej przyjaciółki Moniki - Sylwii oraz kumpla Jarka - Berniego oraz jej byłego chłopaka Grzegorza i Doroty. • Życie stawia im dużo wyzwań, częstokroć trudnych. Jednak w końcu wytrwałość daje swoje efekty. • W końcu każdy zasługuje na szczęście i drugą szansę w życiu. • Polecam. Świetna seria. Przeczytałam z wielką przyjemnością.
  • „Prze­bu­dze­nie” jest dru­gim tomem try­lo­gii o Jarku i Monice. Część pierw­szą, „Łatwo­pal­nych”, czy­ta­łam w zeszłym roku (tak, wiem nie jestem na cza­sie) i od razu wie­dzia­łam, że tom drugi wpad­nie w moje łapki szyb­ciej niż mi się zdaje. Link do recen­zji czę­ści pierw­szej TUTAJ. • Tak naprawdę, to nie spo­dzie­wa­łam się, że „Prze­bu­dze­nie” okaże się lep­sze od poprzed­niej czę­ści. Byłam tak zachwy­cona tomem pierw­szym, że pomy­śla­łam, że w kolej­nym tomie nie będzie aż tak dużych fajer­wer­ków. No może nie do końca, bo zna­jąc autorkę nawet przez myśl mi nie prze­szło, że któ­raś z czę­ści będzie słab­sza, ale po zwro­cie akcji w tomie pierw­szym, nie mogłam się docze­kać aż prze­czy­tam kolejny. Nie zawio­dłam się i tym razem. • Po nie­zbyt przy­jem­nych oko­licz­no­ściach, z jakimi mie­li­śmy do czy­nie­nia na końcu „Łatwo­pal­nych” tom I, już na samym początku dru­giej czę­ści możemy ode­tchnąć z ulgą. Autorka zafun­do­wała nam wiele emo­cji. Aż się same usta śmieją, kiedy widzimy jak bar­dzo nasi zako­chani są szczę­śliwi, oka­zują sobie uczu­cia, kochają się czy­stą, praw­dziwą miło­ścią. Sie­lanka trwa, ale pewne oko­licz­no­ści spra­wiają, że poja­wia się nie­bez­pie­czeń­stwo. Abso­lut­nie nie zdra­dzę co, gdzie i jak, ale uwierz­cie mi, słowo szczę­ście nie będzie ide­al­nie paso­wało do sytu­acji. • Oprócz kon­ty­nu­acji histo­rii Jarka i Moniki, w „Prze­bu­dze­niu” autorka dała nam szansę poznać bli­żej innych boha­terów, Syl­wię, Ber­niego oraz Grześka. Strasz­nie podo­bało mi się to, w jaki spo­sób opi­sane były pery­pe­tie każ­dej z tych osób i bar­dzo mnie cie­szy fakt, że mia­łam wła­śnie oka­zję dowie­dzieć się wię­cej o każ­dej postaci.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo