• Jak to z dobrymi książkami bywa z początku wydaje się dość nudna i nieciekawa. Jednak z każdą przeczytaną stroną rozwija się akcja i książkę czyta się na jednym wdechu. Magiczna, tajemnicza, mądra.
  • Jak wymazać z pamięci niewygodne i straszne wspomnienia? Wystarczy dać się „oprawić”. W świecie opisanym w powieści Bridget Collins Księgi zapomnianych żyć tym właśnie zajmują się oprawiacze – wymazywaniem wspomnień, tworzeniem z nich ksiąg, powieści i opowiadań. Ból i cierpienie zamykane są w książkach, tak by już nie raniły, nie wracały i zostały zapomniane na zawsze. Czy jednak da się żyć bez wspomnień, nawet tych najgorszych? Powieść ukazuje świat, w którym książki wywołują strach i przerażenie, stanowią sposób na łatwy zarobek, są także wykorzystywane do niegodziwych poczynań. To właśnie w takich realiach przyszło żyć bohaterom: Emmetowi i Lucianowi. Fabuła książki została podzielona na trzy części. W pierwszej poznajemy historię • Emmeta, któremu życie upływa na uprawie roli i pomocy rodzicom w gospodarstwie, do czasu kiedy niespodziewanie zapada na tajemniczą chorobę.To zmusza go do opuszczenia domu i rozpoczęcia pracy u oprawiaczki Seredith. Wtedy na drodze Emmeta staje Lucian, bogaty chłopak, syn właściciela fabryki. Druga część jest retrospekcją • i ukazuje wydarzenia, które doprowadziły do spotkania bohaterów. Trzecia stanowi kontynuację przerwanego wątku i powrót do teraźniejszości, jednakże widzianej oczyma Luciana. Księgi zapomnianych żyć to opowieść o przyjaźni przeradzającej się w coś znacznie głębszego, zakazanego, o czym chce się lub musi zapomnieć. To także opis walki o utracone wspomnienia. Czy jednak da się odzyskać coś, co zostało już utracone? Ciekawa konstrukcja powieści oraz barwny • język sprawiają, że książka dosłownie czyta się sama. • Anna Jędrzejowska
  • Witajcie w świecie, gdzie książki są zupełnie zakazane, a ich czytanie uważane jest za tabu. Jeśli istnieją jakieś zapisane historie, to tylko tworzone przez Oprawiaczy – żyjących na marginesie społeczeństwa ludzi posądzanych o zajmowanie się magią. W tym samym świecie każde złe wspomnienie i rozpacz mogą zostać całkowicie wymazane z pamięci, a sprawcy niegodziwości mogą ukryć wszystkie swoje czyny. Emmet Farmer jest prostym chłopakiem, spędzającym dnie na pomocy rodzicom w gospodarstwie. Wszystko się zmienia, gdy otrzymuje list z wezwaniem do odbycia praktyk w pracowni Seredith – leciwej Oprawczyni. Początkowo niechętny młody mężczyzna stopniowo poznaje sekrety gilotyny, czcionek i starego pergaminu. Podczas nauki Emmet odkrywa, że bardzo niewiele wie na temat swojej przeszłości, a prawda o niej może zupełnie zmienić jego życie. Autorka stworzyła mroczną wiktoriańską baśń, w której magia i fantastyka subtelnie przeplatają się z historią o zakazanej miłości, przyjaźni i lojalności.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo