• Trafiłam na niewłaściwą rodzinę – krótko opisuje swoje życiowe położenie Talula, która – gdyby zaraz po urodzeniu umiała mówić – poprosiłaby, aby nazwać ją Pauliną. Niepodpisany dzienniczek, brakujący zeszyt, nieprzygotowany plecak z prowiantem na wycieczkę to nie wina ośmioletniej dziewczynki – to rodzice zaradnej i sumiennej czwartoklasistki, uwielbiającej szkołę i tabliczkę mnożenia, po raz kolejny dają dowód swojej życiowej nieporadności. Na co dzień pracują jako cyrkowcy, ale nie w cyrku z przyczepami i ze zwierzętami, tylko • w cyrku współczesnym występującym na deskach teatru. Rodzice zapominają prawie o wszystkim, co nie ma związku z ich pracą, poza tym Talula z powodu uczulenia taty nie może mieć kota, a na domiar złego ma starszego brata – Łukasza, co rzadko kiedy wychodzi na dobre. • Wydaje się, że świeżo przetłumaczona książka francuskiej autorki Marion Achard, która z wykształcenia jestcyrkowcem, to lekka i śmieszna opowiastka, a w rzeczywistości to niezwykle mądra lektura o świecie uczuć i potrzeb dziecka oraz o bardzo ważnych relacjach z najbliższą rodziną i rówieśnikami. Czekamy na polskie wydanie kolejnych części dziennika Taluli: Wymienię kiepską przyczepę na kompetentnych rodziców oraz Jak przeżyłam pierwszą klasę gimnazjum. Myślę, że będą równie dobre. • Agata Lesiak
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo