• Niestety autorka splagiatowała samą siebie. • Zauważy to • każdy kto,tak jak ja,przeczytał wszystkie książki p.Michalak. • Bardzo ją lubię ale tym razem ...plama!
  • Chyba nie mamy się co oszukiwać, książki Michalak według mnie nie są wybitnym dziełem literackim. Historia dziejąca się w książce jest moim zdaniem zaczerpnięta z filmu "Czekolada". Większość książki to przepisy, które się omija. Przeczytana w 40 minut, nie zachwyciła.
  • Śliczna okładka, sympatyczna opowieść i mnóstwo przepisów na słodkości. • Książki Katarzyny Michalak mają sporo sympatyków, osobiście z przyjemnością spędzam czas przy lekturze książek autorki. „Kawiarenka pod Różą” nie skradła mojego serca, zbyt mało było w tej powieści samej powieści. Historia Amelii momentami wprost niewiarygodna, choć przedstawiona w ciekawy sposób. Szkoda, że książkę „Amelia” przeczytałam wcześniej, ponieważ lekturę tej książki postrzegam jako wstęp właśnie do niej. Co do kawiarenki, pięknej czarnookiej Amelii, słodkości i przyciągający oko róż (któż ich nie uwielbia), cóż…. chętnie wstąpiła bym do niej, tylko niestety nie mieszkam w Zabajce :) • Polecam książkę , szczególnie paniom, które lubią piec i częstować słodkościami :)
  • Potraktowałam tą książkę jako dodatek po,, Amelii " a nie jako jej zapowiedź. Od nadmiaru słodkich przepisów może zaboleć nie tylko głowa. Kilka przepisów mi się spodobało więc je przepisałem i w najbliższym czasie spróbuję te słodkości upiec. Jakoś tak mocno to ta książka mnie nie urzekła i mogłaby mieć ładniejszą okładkę.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo