• Znając prace Edgara Alana Poe bardzo wybiórczo postanowiłam zapoznać się z całym zbiorem jego opowiadań, szczególnie, że zostały one ostatnio pięknie wydane przez wydawnictwo Marginesy. Poe jak wiadomo, to nie tylko pisarz literatury grozy ale także prekursor postaci detektywa w powieściach kryminalnych. Czytając jego opowiadania hurtem dostrzegłam dopiero jaką drogę przeszedł gatunek powieści kryminalnych przez ostatnie dwieście lat. • Opowiadania Poe naszpikowane są długimi opisami emocji oraz analizami postępowań bohaterów. Sam motyw elementów grozy odwołuje się zaś często do wewnętrznych lęków człowieka związanych z jego moralnością. Przez naszpikowanie kinowymi horrorami i krwawymi powieściami kryminalnymi obecnych czasów- zakończenia opowiadań Poe wydają nam się wiec mało przerażające. Jednak nie można odmówić im braku klimatu, bo tego u amerykańskiego pisarza jest aż nad to. Dla mnie osobiście najlepiej czytało się ten zbiór z przerwami, ponieważ wtedy bardziej doceniałam głębię danego opowiadania, nie zlewały mi się też w jedno, jak miało to miejsce przy czytaniu ich hurtem. • Polecam, jeżeli jesteście fanami klasycznej literatury grozy lub chcecie zgłębić ten gatunek. Dla chcących spróbować od kilku opowieści polecam tytuły; Serce Oskarżycielem, William Wilson, System doktora Pierza i profesora Smoły oraz Tyś to uczynił.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo