• Mistrz włoskiego thrillera nie zawodzi! W „Domu głosów” funduje nam wyjątkowo wstrząsającą historię, której nie da się odłożyć aż do zaskakującego zakończenia. Specjalizujący się w hipnozie psycholog dziecięcy, Pietro Gerber, dostaje telefon z Australii od koleżanki po fachu; prosi go, by przyjął do swojej kliniki pewną tajemniczą pacjentkę. Podczas pierwszej sesji, na jaw wychodzi fakt, że za młodu była ona świadkiem morderstwa swojego brata. W miarę przeprowadzania terapii, okazuje się, że historia śmierci Ado była znacznie bardziej zagmatwana, niż mogłoby się wydawać, a pacjentka skrywa mroczny sekret, który aż strach wydobyć na światło dzienne… Donato Carrisi wie, jak pisać trzymające za gardło powieści, czego najlepszym świadectwem może być właśnie „Dom głosów”. To powieść, w której twist goni twist, kolejne elementy tej układanki jeszcze bardziej zdają się gmatwać roztaczany przed nami obraz, aż nadchodzi w końcu finał, w którym wszystko nagle zaczyna do siebie pasować i poznajemy straszliwą prawdę. „Dom głosów” to nie tylko powieść tzw. nieodkładalna, ale i taka, której nie da się zapomnieć.
  • Czyta się dobrze, ale końcowe rozwiazanie zagadki niweczy sens całej książki, więcej pytań niż odpowiedzi, właściwie cała akcja książki wydaje się bez sensu. strata czasu
  • dziwna książka, nie w stylu tego autora, więc dość rozczarowująca
  • Pokręcona :) ale fajnie się czyta.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo