• Mimo, że domyślałam się o czym jest ta powieść (liczne porównania do Lolity), nie sądziłam, że tematyka związku dojrzałego mężczyzny z nastolatką aż tak mnie poruszy. Czytając książkę nie ma się wrażenia obcowania z wybitnym dziełem literackim, jedynie kolejną powieścią wzorowaną na powszechnym już motywie, jednak ta opowieść ma w sobie coś, co zostało ze mną na długo po jej przeczytaniu i co nie daje o sobie zapomnieć. • Vanessę poznajemy jako trzydziesto-kilku letnią kobietę. W mediach wybucha właśnie skandal o nauczycielu, który przez lata prawdopodobnie wykorzystywał młode uczennice. Nasza bohaterka przyglądając się niekończącej się burzy medialnej powraca myślami do przeszłości. Do momentu, kiedy jako 15 letnia dziewczyna trafiła do szkoły z internatem, gdzie nauczał ów nauczyciel, oskarżany dziś o molestowanie…. • Mimo wielu rzeczy, które mi przeszkadzały w tej powieści (np. momentami do granic irytująca i naiwna główna bohaterka) uważam, że to naprawdę interesująca pozycja. Bardzo na plus był motyw prowadzenia akcji tak, że dopiero z czasem odkrywa się przed nami pełnia zdarzeń, a my, wraz z Vanessą odkrywamy prawdziwą ofiarę tej historii.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo