• Gorąco polecam książkę. Tylko szkoda że tak mało jest wzmianek o życiu Moniki w więzieniu a tytuł sugeruje że niby o więzieniach dla kobiet.Polecam książkę.
  • Sięgnęłam po książkę z czystej ciekawości. Serię Górskiego o Masie porzuciłam po 4 tomie. W końcu ile można czytać o jednym i tym samym? • Chciałam jednak sprawdzić czy książka ze Słowikową będzie tym samym zabiegiem co z poprzednim gangowym celebrytą i obawiam się, że odpowiedz brzmi "Tak". "Słowikowa" - czyli Monika Banasiak, była żona jednego z bossów grupy pruszkowskiej, która odsiedziała bez wydanego wyroku ponad dwa lata w areszcie śledczym. W książce Artura Górskiego opowiada o polskim wiezieniu dla kobiet. • Po przeczytaniu tej książki odczuwam wielki niedosyt. Niby mamy trochę wzmianek o życiu Słowikowej przed więzieniem, niby opowiada jak wyglądało jej życie w areszcie, ale wszystko to jest bardzo powierzchowne i z całą pewnością temat nie został wyczerpany do końca, a wręcz rzekłabym, że został tylko napoczęty. • Owszem kilka ciekawych rzeczy z rozmowy Górskiego i pani Banasiak można wychwycić, szczególnie jeśli chodzi o areszt dla kobiet i jego funkcjonowanie, ale są to naprawdę pojedyncze fakty. • Jednym słowem książka na jeden/dwa dni (czyta się ją bardzo szybko) - zasługa formy rozmowy autorów, wielu zdjęć i małej objętości - raczej dla osób, które mocno są zainteresowane samą postacią pani Moniki i jej refleksjami na temat luksusowego życia i tego jak jej go pozbawiono.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo