• A. Christie napisała kluchowatą, niezbyt w jej stylu powieść "Pasażer do Frankfurtu". Ponad 40 lat wcześniej - "Wielką Czwórkę". Oba dzieła łączy pomysł na międzynarodowy spisek, zagrażający światu. • W tym drugim nie znajdziemy ulubieńców - ani Poirot'a, ani panny Marple. "Wielka Czwórka" takich braków nie ma - Belg jest bohaterem (w towarzystwie przyjaciela, czyli kpt. Hastings'a), wątek choć spiskowy, to jednak kryminalny, z morderstwami, zagadkami, zwrotami akcji. • Ale jednak to nie jest t a Agata.
  • Wielka czwórka, międzynarodowy spisek i Poirot, który w podstępny sposób rozwiązuje zagadkę. Akcja powieści ciągnie się długo i niekoniecznie jest porywająca. Hastings, najlepszy przyjaciel Herkulesa, który jak wiadomo nie jest raczej znany z używania swoich szarych komórek - przedstawiony jest tutaj jako kompletny idiota, który bez wielkiego detektywa nie znaczy nic. Uwielbiam Christie, nie przepadam za Herkulesem, a "Wielka czwórka" jest po prostu przeciętna.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo