• Wcześniej widziałem film na podstawie książki ale sama książka , super
  • "To nie jest kraj dla starych ludzi" to na pierwszy rzut oka świetnie skonstruowana powieść sensacyjna. Brutalna, krwawa, z wartką akcją, ciekawymi, pełn­owym­iaro­wymi­ postaciami. Jednak książka McCarthy'ego jest czymś znacznie więcej niż dostarczającą mnóstwa adrenaliny rozrywką. "To nie jest kraj dla starych ludzi" to studium ludzkiej natury, w której amerykański pisarz pokazuje, jak niewiele potrzeba, by wydobyć na światło dzienne zło tkwiące w człowieku. Przez nierozważne decyzje, dokonywane przez nas wybory, nasz kodeks moralny, wartości, wszystko to może runąć jak domek z kart, a konsekwencje mogą być bardzo bolesne i mogą dotknąć nie tylko nas. • Dobro i zło utożsamiają w powieści McCarthego dwie postacie, szeryf Bell oraz Anton Chigurh. • Uosobieniem zła i śmierci jest psychopatyczny zabójca Anton Chigurh. Jest w tej postaci coś demonicznego i złowrogiego. Wydaje się być niczym anioł śmierci, który budzi niewyobrażalny lęk, a jedyną szansą na to by ujść z życiem jest rzut monetą. • Szlachetny i praworządny stróż prawa jakim jest Bell jest głosem "starego świata". Szeryf jest weteranem II wojny światowej, dla którego śmierć może być skutkiem wojny, albo ma swoje uzasadnienie w prawie, za popełnione przestępstwa. Nie potrafi odnaleźć sensu w śmierci i zniszczeniu jakie sieją wokół siebie ludzie z przestępczego świata. Oz sam czuje się przegrany, służąc przez całe swoje życie hrabstwu, czując się odpowiedzialnym za każdego z mieszkańców, nie potrafi ochronić ich przed kartelami narkotykowymi, dlatego poddaje się i postanawia przejść na emeryturę. Właśnie przemyślenia Bella sprawiają, że czytelnik zaczyna zastanawiać się nad ludzką naturą, kondycją człowieka oraz próbuje odpowiedzieć na trawiące autora pytanie dokąd zmierza Ameryka? • W tej obawie o przyszłość swojego kraju ukryta jest troska pisarza, o to, czy kolejne pokolenia w zmieniającej się rzeczywistości, stawiane w sytuacjach, które mogą je przerastać, będą potrafiły podjąć moralnie właściwe decyzje. I co ważniejsze jakie wartości moralne przyniesie kolejne pokolenie. • Cormac McCarthy pisząc "To nie jest kraj dla starych ludzi"stworzył mroczny, brutalny thriller, który zmusza nas do refleksji nad tym jacy jesteśmy, stawiający pytania o moralność i konsekwencję wyborów jakich dokonujemy. W życiu nie ma prostych rozwiązań i prostych odpowiedzi, w każdym z nas tkwi skaza, mrok. Pytaniem pozostaje, czy potrafimy zapanować nad tkwiącym w nas złem, tak by nie doprowadzić do moralnego upadku. • Marta Ciulis- Pyznar
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo