• „W poszukiwaniu niebieskiej marchewki” to napisana z dużą dozą humoru książka, która edukuje i może służyć także do zabawy z dzieckiem. Jest to wypełniona wielkimi ilustracjami książka-wyszukiwanka. • Przewodnik Jaś Króliczek zabiera nas w podróż do krainy mitycznej Niebieskiej Marchewki. Święta marchewka jest nieco psotna i bez przerwy gdzieś się zapodziewa wesołemu plemieniu królików. Cały szkopuł polega na tym, że jest bardzo mała i wprost ginie w całym tym gąszczu króliczych bohaterów. Trzeba więc dość mocno wytężać wzrok, aby pomóc plemieniu odnaleźć ukrytą Niebieską Marchewkę. Momentami nie jest to wcale takie łatwe. Podczas tych karkołomnych poszukiwań poznajemy także niesamowite opowieści o czasach preh­isto­rycz­nych­, budowaniu egipskich piramid, życiu w antycznym Rzymie czy też o obyczajach panujących na zamku warownym. Jesteśmy również świadkami wielkich odkryć geograficznych, podboju zachodu i nastania rewolucji przemysłowej. Bierzemy czynny udział w prawdziwej wojnie, a na sam koniec wraz z królikami podbijamy nawet kosmos. I pomyśleć, że wszystkiego tego doświadczyliśmy dzięki legendarnej marchewce, której przecież przez wielki należało pilnie strzec. • Książka ta to świetna zabawa zarówno dla dziecka, jak i rodzica. Polecam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo