• Despotyczni, nieprzyzwoicie bogaci seniorzy rodów, knujące i rywalizujące ze sobą potomstwo, zjazdy rodzinne i popełniane w ich trakcie morderstwa - to kalka chętnie powielana w starych kryminałach. Od talentu, wyobraźni i sprytu autora zależy, czy z kalkowanej historii wyjedzie coś nie do zniesienia, czy też opowieść trzymająca w napięciu i zaskakująca swoim zakończeniem. • Agatha Christie nie raz i nie dwa sięgała po ten schemat - "Dom zbrodni" dowodzi, że w mistrzowskich rękach najbanalniejsza kalka zamienia się w kryminał wysokich lotów.
  • Kolejna genialna książka Christie! Jak sama autorka na wstępie zaznacza - jest to jedna z jej ulubionych powieści, którą pisała z ogromną przyjemnością. Z równie ogromną przyjemnością, czytałam każdy kolejny rozdział tej kryminalnej zagadki. • Umiera Arystedes Leonides - człowiek sukcesu, głowa rodziny, rodziny - za którą czuł się zawsze odpowiedzialny. Kto jednak stoi za śmiercią staruszka i jaki miał motyw? Żona, która mogłaby być jego wnuczką? Któryś z synów, synowych albo wnuków? A może służba albo nauczyciel dzieci, który posądzany jest o romans z młodą wdową? Jedno jest pewne - zabójca jest w tym gronie! I co więcej... szykuje się kolejne morderstwo! • Ciekawą postacią jest także mała pani detektyw, która wtyka nos w nie swoje sprawy i lubi podsłuchiwać. Czy grozi jej z tego powodu nieb­ezpi­ecze­ństw­o? • Takie wydanie książek Agaty Christie właśnie uwielbiam! :)
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo