• Dobrze się czytało. Czytało się o krzywdzie dziecka i naiwnej dziecinnej miłości do matki. Która liczyła że ona ja pokocha tak jak kochała swojego męża... Oprawce, pedofila... Jednak dostała odrzucenie i zamknięte oczy na krzywdę dziecka.
  • Bardzo poruszająca książka. Czytałam ją jednym tchem czekając co dalej wydarzy się bohaterce. Warta uwagi!
  • Auto­biog­rafi­czna­, wzruszająca i zarazem piękna opowieść o traumatycznych wspomnieniach z dzieciństwa. Wykorzystywana przez ojca nie znalazła schronienia i zrozumienia u matki. Gdy całe zło wychodzi na jaw to właśnie dziewczynka, a nie ojciec, zostaje przez społeczeństwo uznana za winną i odtrącona. Rodzice przed ludźmi grają w grę "kochająca się rodzinka". Wypaczenie psychiki dziecka, napiętnowanie ze strony najbliższego otoczenia: dziadków, koleżanek, sąsiadów oraz wielkie pragnienie matczynej miłości, sprawia, że nawet przy łóżku umierającej matki, czeka na jej miłość, słowa przeprosin, czy chociażby jakiekolwiek wyjaśnienie:dlaczego na to wszystko pozwalała.
  • Jest to ciekawa książka o dziewczynce bardzo skrzywdzonej przez swoich rodziców,a zwłaszcza ojca.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo