Na samym wstępie muszę uprzedzić, że jeśli ktoś sięgając po tę książkę ma nadzieję, że dostanie kolejne "Igrzyska śmierci" albo coś podobnego to jest w błędzie. • Podczas lektury poznajemy Heather oraz jej przyjaciół, którzy rozpoczynają znaną i już kultową w ich miasteczku grę zwaną "Paniką". • Uczestnicy mają do wykonania kilka zadań w których muszą przezwyciężać własne lęki często ryzykując swoje życie jednocześnie walczą o nagrodę główną, którą jest duża suma pieniędzy. • Stajemy się świadkami przełamywania lęków głównej bohaterki, która między innymi przez zawód miłosny oraz problemy w domu postanawia wystartować w grze. • To kolejna książka o której mam mieszane zdanie. Z jednej strony pochłonęłam książkę w 2 dni i naprawdę dobrze mi się ją czytało z drugiej uważam, że nie zaskakuje akcją i nie zapada długo w pamięci.

W sennym miasteczku, z którego każdy chce się wyrwać, młodzież urządza sobie grę – Panikę. Celem jest pokonanie własnych słabości i wykonywanie zadań, który nikt w innych okolicznościach by nie zrobił. Jednak nagrodą nie jest tylko zadowolenie z walki – w puli są tysiące dolarów, które mogą zmienić życie jednej osoby. Do gry staje Heather. Wcześniej tego nie planowała, chciała tylko wspierać przyjaciółkę, kibicując jej z dala od zadań. Jednak gdy Heather rzucił chłopak, jakiś impuls sprawił, że przystąpiła do Paniki, co nie podoba się jej przyjacielowi, Bishopowi. Zadania są trudne, nagroda wysoka, a gra tajemnicza. Czy Heather sobie poradzi? • Panika Lauren Oliver to jedna z powieści autorki, która zdobywa coraz większą popularność na świecie. Główną bohaterką jest Heather, ale rozdziały prowadzi też Dodge, do tej pory samotnik zakochany w przyjaciółce dziewczyny i kolejny zawodnik. • Głównym tematem jest Panika. Stają do niej nieliczni, którzy chcą wygrać i nie boją się sprawdzić. Jednak tak naprawdę każdy bierze w niej udział, wpłacając pieniądze do puli wygranej i kibicując innym. Panika znana jest wśród młodzieży od lat. Każdy wie, że jest niebezpieczna, ale nie odstrasza to potencjalnych graczy. • Nikt za to nie wie, kim są sędziowie Paniki. Wiadomo tylko, że to oni wymyślają zadania i wysyłają wiadomości do zawodników. Są też odpowiedzialni za przyznawanie punktów. No i zgarniają część sumy z puli. • Akcja toczy się jakby dwutorowo. Są zwyczaje letnie dni, gdy Heather i przyjaciele nie biorą udziału w zadaniach Paniki i te, gdy muszą stawić czoła niebezpieczeństwom. Obie te drogi łączą się i przenikają. Dzięki temu mamy opisane relacje między przyjaciółmi, problemy, z jakimi się muszą zmierzyć, poznajmy ich motywacje, charaktery, widzimy zmiany, jakie w nich zachodzą. Do tego możemy zobaczyć, jak działają pod wpływem emocji, jak wpływa na nich stres, do czego są zdolni, gdy w zasięgu ich wzroku jest wygrana. • Podoba mi się, że autorka pokazała różne motywacje zawodników, którzy biorą udział w Panice. Nie dla każdego ważne są pieniądze. Niektórzy chcą się sprawdzić, inni pragną zemsty, a jeszcze inni wzięli w niej udział pod wpływem impulsu. Każdy ma też inne sumienie i na inne rzeczy może sobie pozwolić – niektórzy chcą zastraszyć przeciwników, podłożyć im nogę, a inni wspierają się. • Historia w Panice nie gna do przodu zbyt szybko, jest wyważona. Są momenty, których czytelnik się nie spodziewa, zadania przyspieszające bicie serca, ale też rozmowy, które uzupełniają obraz grupy przyjaciół i ich rodzin. Nie tylko Panika jest tu ważna. Mamy całą gamę relacji międzyludzkich, które pojawiają się w książce. Jest przyjaźń i miłość, chęć zemsty i wygranej. Podoba mi się, że autorka uwzględniła również rodziny i środowiska, z jakich wywodzą się bohaterowie. Każdy z nich ma własne problemy, niezwiązane z Paniką, z którymi musi sobie radzić. • Pomysł na powieść bardzo mi się podoba. Jest oryginalny, dobrze napisany i dopracowany w szczegółach. Historia nie jest przegadana. Bohaterowie są uniwersalni, to nie kryształowe postacie, ale zwykli młodzi ludzie. Poza głównym tematem – grą – jest też cały zestaw wątków pobocznych, które uzupełniają powieść i powodują, że nie jest ona jednotorowa i płaska. • Polecam Panikę osobom, które lubią powieści młodzieżowe z ciekawą historią. To interesująca pozycja, bardzo przyjemnie się ją czyta i nie można się od niej oderwać.