Jedna z tych przy­gnęb­iają­cych­, ale prawdziwych opowieści o zawiłych i nigdy nie tylko jednoznacznych historii bezdomnych - właściwie nie ma to aż tak dużego znaczenia czy akcja ma miejsce w Japonii czy w każdym innym zakątku ziemi, choć aspekt japoński jest tutaj interesująco wyeksponowany oraz wielokrotnie dokładniej wyjaśniany w przypisach. Podczas lektury na czytelnika spada smutna, choć jednocześnie oczywista prawda, której mimo ciągłego oddalania od siebie jest świadomy, że pomimo prowadzenia uczciwego życia wypełnionego ciężką pracą, poświęceniem i wytrwałością i tak nie spotka nas za to nagroda, wręcz możemy zostać boleśnie doświadczeni, a nasz wkład w życie społeczne zacznie być jedynie dla tego społeczeństwa ciężarem. Mimo takiej końcowej lekcji i takiego morału, książka mogłaby zostać poprowadzona dalej - czytelnik odnosi wrażenie, że autor przerywa w połowie narracji, która z każdą stroną zaczyna się bardziej rozmazywać i jest coraz bardziej ogólna.