• Przepiękna historia . Trudno się oderwać od czytania
  • Jak zawsze pozytywny przekaz. Dużo dobrych mysli. Miła odstresowująca lektura
  • Tak jak drzewa czereśni muszą rosnąć obok siebie, by wydać owoce, tak ludzie muszą się kochać, by ich wspólna droga przez życie miała sens. • Powieść o przeszłości zaklętej w każdym dniu i o darach, które otrzymujemy od losu, jeśli patrzymy także sercem… • Najnowsza powieść Magdaleny Witkiewicz to historia o tym, że nawet najbardziej niepozorna decyzja wpływa na nasze życie, a przeszłość zawsze wybrzmiewa w teraźniejszości.
  • Bardzo wciągająca książka. Jest powieścią, która rozbudzi mnóstwo emocji. Gorąco polecam, jest jedną z moich ulubionych.
  • Zaskakująca.
  • Opowieść o miłości, poznawaniu siebie i o tym, że nie ma przypadków. Chciałoby się czytać dalej...
  • Nie da sie tego czytac
  • Magdalena Witkiewicz - CZEREŚNIE ZAWSZE MUSZĄ BYĆ DWIE • Powieść ta zdobyła w plebiscycie serwisu społecznościowego czytelników Lubimyczytać.pl tytuł Książki Roku 2017 . Tytuł tym bardziej cenny, gdyż w tej kategorii była to jedyna książka polskiego pisarza, a raczej polskiej pisarki wśród plejady autorów zagranicznych. • Jest to wielowątkowa opowieść, z przeszłością w tle, o miłości, uczciwości, przyjaźni , życzliwości i cieple uczuć. • Zawarta w niezwykłych okolicznościach i trwająca przez lata przyjaźń, młodziutkiej wówczas Zosi / wagary i konieczność odpracowania w formie pomocy starszej osobie/ i emerytowanej nauczycielki, zaowocowała w przyszłości odziedziczeniem po pani Stefanii nie tylko gdańskiego majątku, ale też starej, dość zrujnowanej willi, z tajemniczą przeszłością , w Rudzie Pabianickiej. W czasie drogi ku poznaniu owego spadku Zosia poznaje Szymona, podobnego rozbitka życiowego jak ona. Jest to jak gdyby przesłanie, że człowiek przez życie nie powinien iść sam, bo musi z kimś dzielić i smutki, i radości. • Czy bohaterowie, ich przyjaźń pozwoli o zawalczenie o swoje szczęście i uleczenie ich poharatanych życiowo dusz? • POLECAM tę mądrą życiowo powieść, której akcja umiejętnie łączy współczesność z retrospekcjami, odkrywającymi stopniowo tajemnice willi, opowiadanymi przez pana Andrzeja. • Metaforyczny tytuł - Andrzej + Stefania, Zosia + Szymon - potwierdza, że "czereśnie zawsze muszą być dwie". • Książkę czyta się jednym tchem i wcale nie przeraża tych prawie 500 stron, bo opowieść jest wciągająca z mocą energii, motywacji i dopingująca do realizacji własnych marzeń.
  • Bardzo fajna
  • Książka przyjemna lecz przewidywalna i momentami za mocno przeplatana stara historia z realizmem. Ogólnie czyta się szybko, jednak inne książki tej autorki są moim zdaniem lepsze.
  • Historia bardzo wciągająca. W trakcie czytania człowiek zżywa się z bohaterami i pragnie przebywać razem z nimi. Błyskawicznie się czyta. Wybierając tę książkę szukałam czegoś pozytywnego i klimatycznego i nie zawiodłam się. • To moja pierwsza przeczytana powieść Pani Magdaleny i już wybieram następne. Myślę, że zaprzyjaźnimy się na długo:) • Polecam osobom ceniącym klimatyczność w książkach i szukającym pozytywnych emocji.
  • Książka bardzo ciekawa, wciagająca juz od pierwszej strony. Fabuła bardzo interesująca i rozbudowana. Ciekawie splatające sie dwie odrębne historie. Gorąco polecam na długie zimowe wieczory.
  • Bardzo dobrze się czytało :) • Zosia i Szymon, Stefania i Andrzej... Czasy współczesne i przeszłość... • Bardzo wciąga, wzrusza, czasami zaskakuje. Pełna romantyzmu i ciepła, chociaż negatywnych postaci, które niszczą, nie brakuje. • Podobała mi się :) bardzo.
  • Mam wrażenie jakby tym razem pani Magdalena Witkiewicz nie do końca wiedziała o czym chce napisać książkę. W połowie powieści wkraczamy w klimat lat trzydziestych, bardzo ciekawa historia ale na osobną książkę. Jakoś mi się tym razem to po prostu wszystko nie kleiło.
  • Bardzo przyjemna książka. Polecam!
  • Fantastyczna. Nie da się od niej oderwać po prostu :)
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo