• Elizabeth Gould to artystka z buntowniczą wręcz pasją do malowania, o której słyszało zapewne niewielu, albo zwyczajnie nikt… Zaczynała jako zwykła londyńska guwernantka. Jej miłość do pewnego ambitnego badacza przyrody obudziła w niej malarski talent, który miał także niebagatelne znaczenie dla rozwoju nauki. Elizabeth o kilka dekad wyprzedziła czasy, w których funkcjonowała jako artystka, żona, matka, pomocnica i kochanka. Jako człowiek przeżyła naprawdę wiele. Wielokrotnie bywała w ciąży, kilkakrotnie spotykały ją poronienia. Dzieci umierały jedno po drugim. Mimo to na przekór złemu losowi postanowiła wyrwać się wszelkim panującym konwenansom. W złotych czasach odkryć przyrodniczych zdecydowała się wziąć udział w pionierskiej wyprawie do Australii. To właśnie na tym dalekim egzotycznym kontynencie stworzyła szereg niezwykłych, przepięknych ilustracji nowych gatunków ptaków. To dzięki jej talentowi świat mógł w końcu poznać słynne zięby z wyspy Galapagos. Elizabeth Gould to postać nietuzinkowa, charyzmatyczna, której udało się stanąć w centrum uwagi dzięki ogromnemu uporowi i sile własnego artystycznego potencjału.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo