• Jeżeli, tak jak ja, lubisz poznawać mechanizmy działania ludzkiego umysłu, to daruj sobie czytanie tej • książki. Tu tego nie znajdziesz. Zasadniczo, znajdziesz kilka prostych wskazówek i pomysłów na to, jak znaleźć • i podtrzymać napęd do działania.Większość dostosowana do realiów amerykańskich. • Plusy: autor zwraca uwagę na znaczenie małych kroków i drobnych zmian, oraz własną aktywność osoby, która tych • zmian dokonuje, konsekwentne trzymanie się planów. • Minusy: autor radośnie pomija wszystko inne - różnice osobowości, okoliczności, w których przyszło komuś • funkcjonować, wpływ wcześniejszych doświadczeń i talent. Forsuje tezę, że wszystkiego można się nauczyć i • wytrenować umiejętności do pona­dprz­ecię­tneg­o poziomu, jeśli tylko włożymy w to odpowiednio dużo pracy. • Oczywista bzdura - jeśli nie masz ku temu wystarczającego talentu, nie zostaniesz np. śpiewakiem operowym, nie • ważne, ile pracy w to włożysz.Język - styl "chłopaka - swojaka" oraz liczne kolokwializmy i uproszczenia - • subiektywnie mam odczucie, że jest to traktowanie czytelnika jak osoby niep­ełno­spra­wnej­ ntelektualnie.wszystko • możnaby streścić w maksymalnie 20 stronach - a jest ich 260!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo