• Wyżej niż wysoko Katarzyny Ryrych to historia zainspirowana prawdziwymi wydarzeniami, a dokładniej wyczynami grup młodych osób, mieszkańców Krakowa. NO ENTRY, bo to o nich mowa, to paczka przyjaciół, których łączy wspólna pasja – wspinanie się po wysokich, najczęściej niez­abez­piec­zony­ch konstrukcjach. Im wyżej, tym lepiej – to zasada, która przyświeca ich poczynaniom. Ich ulubionym celem jest krakowski Szkieletor. Mimo zakazów i ochrony udaje im się kilkakrotnie wdrapać na niego. NO ENTRY zdobywają wszystkie najwyższe budowle w mieście, ale ich apetyt na adrenalinę nie przestaje rosnąć. Zaczynają więc sięgać dalej. Ich celem stają się konstrukcje w Łodzi, a nawet w Słowenii. • Grupę tworzy czwórka chłopaków: Pająk, Seba, Kudłaty i Adrian oraz jedna dziewczyna, Ola, która jest sympatią Pająka, nieformalnego przywódcy grupy. Paczka wspina się zapamiętale i wyznacza sobie kolejne szczyty do zdobycia. Autorka opisuje emocje, które towarzyszą bohaterom książki podczas tych wypraw w taki sposób, jakby sama była uczestnikiem opisanych wydarzeń. Wszystko nazywa językiem, jakim współcześnie posługuje się młodzież, co czyni opowieść jeszcze bardziej realną. Historia opowiedziana przez Ryrych jest smutna, jeden z bohaterów ginie spełniając swoje marzenie. Reszty nie zdradzę, zachęcam do lektury. • Z wielką przyjemnością przeczytałam tę wspaniałą opowieść o potędze marzeń i o tym, że warto żyć z pasją i robić to, co się kocha, nawet za najwyższą cenę. • Małgorzata Koźma • Biblioteka Kraków
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo