• Całość recencji: [Link] • "Dotknąć prawdy" jest to niesamowity thriller psychologiczny opowiadający o trudnościach jakie niesie za sobą posiadanie dziecka z problemami psychicznymi oraz o walce jaką jest w stanie stoczyć matka, aby uchronić swoje dziecko. Wciąż mało jest książek - tych nie typowo naukowych, które opisują codziennie życie z dzieckiem, które cierpi na autyzm czy też łagodniejszą formę czyli zespół Aspergera. Niewiele osób, których to nie spotkało, mają świadomość tego, z czym to się wiąże. Choroba psychiczna zawsze jest czymś ciężkim do zaakceptowania, a co dopiero jeśli to spotyka dziecko. Wyobraź sobie, że jesteś samotną matką, która wychowuje syna, u którego stwierdzają poważne zaburzenia zachowania- autyzm. Jak sobie z tym poradzisz? • Danielle wychowuje syna- Maxa, który ma problemy z zachowaniem. Oddaje go do ośrodka psychiatrycznego, gdzie leczone są zaburzenia zachowania u dzieci i młodzieży. Tam, stan psychiczny chłopca się pogarsza, nie wiadomo czemu. Ginie również jeden z chłopców, wobec którego według zeznań personelu szpitala Max był agresywny. Max staje się głównym podejrzanym w sprawie zabójstwa. Danielle za wszelką cenę próbuje odkryć prawdę i ochronić swego syna. • Książkę zdecydowanie polecam.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo