• Pewnego dnia brunatny niedźwiadek Bazyli podsłuchuje rozmowę dwóch małpek siedzących na drzewie. Żywo dyskutują o samotnym Bobiku, który tak biednie wygląda, bo w ich odczuciu nigdy nie miał okazji zaznać szczęścia. Od tej pory przerażony Bazyli zaczyna się zastanawiać czym jest to szczęście, bo nie chciałby w przyszłości wyglądać jak w chwili obecnej Bobik. Zatroskany, w końcu udaje się do mądrej sowy Minerwy. Okazuje się, że nie istnieje prosta i dla wszystkich jednoznaczna definicja szczęścia. Dla małego misia wydaje się to zbyt skomplikowane, więc Minerwa postanawia mu to nieco zobrazować. Po odwiedzeniu kilku miejsc i poznaniu różnych definicji szczęścia w końcu i Bazyli „odnajduje” własną. I od tej pory z powrotem staje się małym, radosnym niedźwiadkiem. • Czym jest szczęście? To pytanie w zasadzie filozoficzne. Od wieków bardzo wielu myślicieli i filozofów próbowało nadać jego definicji jakiś sprecyzowany kształt. Z biegiem lat niewiele się w tej kwestii zmieniło. Myślę, że książka Schmitta dla dzieci jest tego niewielkim dowodem. Polecam tą pouczająca rzecz rodzicom i dzieciom o szczęściu właśnie.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo