• Książka dobra, nawet bardzo. Niska ocena, ponieważ końcówka bardzo przeciągnięta jak wszystkie, które do tej pory przeczytałem z tej serii
  • Przyznam szczerze, że jestem zdumiona powodzeniem jakim się cieszą powieści R.Mroza. Inwigilacja to moje drugie spotkanie z twórczością tego pisarza i chyba ostatnie. Gdybym miała powiedzieć dlaczego, to nasuwa mi się tylko jedno stwierdzenie : przejaskrawiony sarkazm. Dla mnie bardzo męczący. Książkę przeczytałam do końca, ale naprawdę sporo wysiłku mnie to kosztowało
  • Mieszanie uczucia... • Zaczęło się intrygująco i obiecująco. Jeśli ktoś interesuje się tym, co dzieje się pomiędzy prawnikami a klientami i na sali sądowej, to bedzie zadowolony. Jednak tytułu sensacyjnej książki roku to bym jej nie dała.Coś około 30stej strony mnie bardzo zniesmaczyło, jesli chodzi o wątek sensacyjny. Nie napiszę co konkretnie, bo zdradzę fabułę komuś, kto jednak zechce przeczytać. Czytam dużo sensacji, więc takie "niedopracowania" rażą. Dobrnęlam do końca...nie było efektu wow , ale troche puff ;-) Jednak wolę Miłoszewskiego.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo