• jak zawsze świetna książka tej autorki. klasa sama dla siebie
  • Kolejna mroczna i ekscytujących zagadka do rozwiązania przez komisarza Brunettiego tym razem w firmie badającej zani­eczy­szcz­enia­ w wodzie o ukrycie przekroczonego stężenia rtęci. Gdy w wodzie pitnej wielokrotnie przekroczone jest stężenie azotanów; to tym się nikt nie przejmuje. • Brunetti kieruje swe myśli ku Eumenidom, które wymierzały karę, zawsze „win pamiętne” i groziły , że przebaczenie sprawi, że „cały świat pośpieszy w zbrodni ślad, cnotą stanie się błąd”. • Chociaż bogowie opowiedzieli się po różnych stronach sporu to i tak choć minęły dwa tysiące lat to wciąż nie było rozstrzygnięcia. • W rozwiązaniu tej zagadki Brunetti jest zarówno oskarżycielem, jak i oskarżonym. Po raz kolejny musi zdecydować, które przestępstwo ukarać, a które zignorować – i wybrać większego przestępcę. Bądź większe szanse. Kto zostanie ukarany i do jakiego stopnia? • Czytając książkę dowiadujemy się po raz pierwszy, że: „ Brunetti spędził znaczną część życia z bezkompromisową kobietą, więc rozpoznanie kolejnej przyszło mu z łatwością”. • Oczywiście wielką i nie zastąpioną pomocą jest jak zwykle Elettra Zorzi – sekretarka Patty. • Czyta się dobrze, jak chyba wszystkie książki Leon.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo