„Na krawędzi krateru” Michała Giedroycia. Wspomnienia Polaka, który jak wielu innych kresowiaków w zawierusze wojennej, został wraz z rodziną zesłany na Syberię. • Tytuł książki można interpretować jako życie nad przepaścią, zmaganie się z mrozami Syberii, tragedie, borykanie się z codziennymi uciążliwościami, by przeżyć, przetrwać ten okrutny czas. • Poznajemy losy autora jako dziecka i wraz z nim dojrzewamy, przeżywamy kolejne lata tułaczki jego wraz z rodziną. Ogromnym atutem książki jest brak oceny i zaangażowania emocjonalnego autora. Niemal w reporterskim stylu pokazuje fakty, nie wywleka żalów na straszny los. Dzięki temu, z wielką wiarogodnością możemy poznać losy Polaków, jak Giedroyć zesłanych na Syberię. Inną ważną rzeczą jest to, że autor pokazuje w obiektywny sposób Rosjan, z którymi się stykał. To nie byli tylko wrogowie. Wielu normalnych ludzi, też często ofiary stalinizmu, spotykał podobny los. Są wśród nich ludzie źli, ale też są dobrzy, gotowi do pomocy. Książka napisana żywym, pięknym językiem. Bardzo dobra, warta przeczytania i polecenia. • MM