• Ten film to mieszanka różnych scen ludzi o różnych charakterach, którzy tak na prawdę się nie znają i nie mają ze sobą nic wspólnego lecz łączy ich jedno - gniew i furia w nagłych sytuacjach. Wybuchają wprost i nie są w stanie kontrolować swoich czynów, słów i reakcji. Emocje biorą w nich górę i nie potrafią zawrócić z tej drogi udowadniając swoją rację - nawet jeśli miało by to kogoś zranić, okaleczyć czy nawet zabić. • Lecz to, że film jest o gniewie, złości i wybuchowości dowiedziałam się...z okładki filmu, bo film sam w sobie jest komiczny z naciskiem na \"absurdalny\". Każda ze scen przechodzi w kolejną i widz sam musi rozdzielić je od siebie. Bohaterowie za każdym razem uzasadniają swoją złość i paranoję, nie liczą się z bliskimi - ich emocje są jakby przekoloryzowane by uwypuklić ich niekontrolowane zachowania. Co jednak mają nam, odbiorcom one pokazać? Czego mają nas nauczyć? Nie \"łapię\" przekazu tego film w swoim rozumowaniu, bo skoro sami bohaterowie nie wysnuwają wniosków ze swoich czynów, to i ja nie muszę.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo