• Autor urodził się w ZSRR, pod koniec lat sied­emdz­iesi­ątyc­h ubiegłego wieku, rodzina wyemigrowała do Nowego Jorku, obecnie jest amerykańskim pisarzem, satyrykiem, autorem scenariuszy. • „Nasi przyjaciele na wsi” to powieść psychologiczno-obyczajowa o współczesnej Ameryce w dobie pandemii, utrzymana w czechowowskim klimacie. Główny bohater Sahsa Senderovski z pochodzenia Rosjanin organizuje w swojej posiadłości spotkanie dla piątki dorosłych przyjaciół – emigrantów. Zawsze marzył o zaproszeniu gości na wielomiesięczne nasiadówy w stylu klasyki rosyjskiej literatury daczowej. Pandemia ziściła jego marzenia. W trakcie dobrowolnej izolacji między bohaterami zawiązują się romanse i wychodzą na jaw różne tajemnice. Im dłużej ludzie ze sobą przebywają, tym mamy coraz mocniejsze odczucie, że coś się kończy, a świat zmierza ku jakiejś przepaści. • Książa jest naprawdę dobra, ale nie należy do łatwych. Klubowicze mieli w stosunku do niej mieszane odczucia – odkładali ją na bok, a potem jednak do niej wracali… • ~EF
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo