• ,,Ulica marzycieli'' urzeka swoim unikalnym stylem, w którym poczucie humoru miesza się z poetyckością, tragizm z satyrą, a marzenia z codziennością. Tej książki nie można pomylić z żadną inną, choć opowiada o tym co każdemu jest tak bliskie i o tym co ponadczasowe: przyjaźni, samotności, pracy, polityce, wojnie, a przede wszystkim o miłości. Gorąco polecam!!
    +2 trafna
  • Dobra opowieść - równa od początku do końca. Dobrze narysowane postaci z ciekawymi historiami w tle. Żaden z pobocznych wątków nie dłuży się, ani nie nudzi. • Świetnie przedstawiony absurd "rewolucyjnej" rzeczywistości Belfastu. Ciekawostką jest to, że w książce nie pojawia się ani jedna data, która pozwalałaby na dokładne umiejscowienie akcji w historii. Wspomniane są jedynie pewne wydarzenia z przeszłości - będące punktami odniesienia. Nadaje to swoistego uroku całej historii. I taka jest cała książka: dużo nierealnych, zmyślonych historii, które są tak dobrze osadzone w zbudowanym tle, że naprawdę mogły się zdarzyć. Żaden absurd nie wydaje się przerysowany.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo