• "Eragon" to książka niezwykła. Czytając ją, czasami wprost nie mogłam uwierzyć, że napisał ją piętnastoletni chłopak - Christpher Paolini. Wykreowany przez autora świat pełen magii, nieb­ezpi­ecze­ństw­ i niezwykłych stworzeń potrafi wciągnąć na baaardzo długo... I choć, jak dla mnie, było w niej trochę zbyt mało humoru i zbyt dużo powagi, to i tak całość przeczytałam z ogromną przyjemnością i to bardzo szybko. Szczerze polecam choć nie wszystkim może ona przypaść do gustu ! :)
    +6 trafna
  • Pierwsza książka, która wstrząsnęła i zmieniła moje życie na równi z Harrym Potterem
    +2 trafna
  • Dobrze się czyta, ale niektóre momenty wręcz przekopiowane z "Władcy Pierścieni" Tolkiena, książka mało oryginalna. Bardziej podobała mi się druga część "Najstarszy".
    +2 trafna
  • Eragon to piekna historia o najc­udow­niej­szyc­h magicznych stworzeniach - Smokach. No i oczywiście jch jeźdźcach. A raczej o ich powrocie do Alagaesii. Piękna historia w świetnie wykreowanym świecie. Potrafi trzymać w napięciu, bawić i zaskakiwać. Paolini stworzył ciekawych boahterów pierwszo jak i drugo planowych. Niewykle interesujący okazali się Solembum i Angela. Ten pierwszy to kot, ta druga to oczywiście czarownica. Razem z Eragonem poznajemy świat, uczymi się walczyć i podejmujemy decyzję o wojnie. Po co ta wojna? Nasz młody bohater również tego jeszcze nie rozumie. Wielu, rzeczy od niego wymagają mądrzejśi od niego i na razie musi ich słuchać.
  • Książa dla miłośnika fantastyki i nie tylko. • Zdecydowanie cudowna, pełna magii i nowego świata, który porywa czytelnika w swoje sidła. • Bardzo się cieszę, że dane mi było ją przeczytać.
  • Chłopakktóry był nikim staje się nagle osobą która może uratować świat lub go znis­zczy­ćZna­jduj­ąc dziwny kamień rzuca na siebie wielką odpo­wied­zial­ność­. Książka napisana przez 17-ka podbiła serca młodych fanów.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo