• Książkę warto przeczytać. Szczególnie polecam młodym kobietom.
  • Zdecydowanie NIE POLECAM. Zaczyna sie jak romansidło a potem zmienia sie w strasznie brutalny i niestety szczegółowy opis zachowań ludzi wyzutych z ludzkich cech. Można się zastanawiać nad przyczynami takich zachowań ale do tego lepszym źródłem jest literatura faktu. W mojej ocenie taka książka powinna zostać usunięta z księgozbioru.
  • Bardzo ciekawa ksiązka ukazujaca trudy dnia codziennego europejki nieswiadomie poslubiajacej przystojnego marokańczyka, który okazał sie terrorysta. Po dzniach pełnych miłosci iszczęścia , nagle dowiaduje się kim jest jej mąż. Zostaje zmuszona do życia w ukryciu, brudzie, biedzie. Poznaje prawdziwe oblicze otaczajacych ja ludzi, wcześniej cudownych znajomych, teraz okrutnych oprawców, bezlitosnych morderców i bezuczuciowych rodziców skazujacych wlasne dzieci na śmierc. Dzieki pomocy polki, bedacej żoną szejka ( z ksiązki "jestem zona szejka udaje sie jej uciec z dzieckiem do europy, gdzie ukrywa sie do dzisiaj. Goraco polecam
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo