• Rawawik jest bardzo rezolutnym i energicznym kociakiem – wikingiem. Kocha swoją rodzinę, ale bardzo dużo czasu spędza także ze swymi przyjaciółmi. Różnią się oni od siebie kompletnie, mimo to tworzą bardzo zgraną ekipę. Dobrze się ze sobą czują i równie świetnie potrafią spędzać czas na wspólnych zabawach. W momencie trwania pewnej gry dochodzą do wniosku, że zgłodnieli. Rozpoczynają swoją rozmowę na temat jedzenia. Każdy opowiada o tym, co jest jego ulubionym daniem. Pekari Pedro uwielbia tacos, Króliczka Luna chętnie zajada truskawki i marchewki. Wilk Magnus kocha makaron z sosem pomidorowym, a kotka Aurora zupę ogórkową. No i jest jeszcze Rawawik dla którego najważniejsza jest włoska pizza z oliwkami i borówkami. No i jedyny Rawawik widzi w tej sytuacji pewien problem, bo nie rozumie, jak może ktoś nie przepadać za JEGO ulubionym daniem. W ten sposób w niewielkiej grupie przyjaciół dochodzi to małego konfliktu. Dobrze, że przyjaciele w końcu dochodzą ze sobą do porozumienia i zdają sobie sprawę, że jednak różnorodność też ma swoje zalety … • Książka ta jest świetną alternatywą dla tych dzieci, które dopiero co wkraczają w świat komiksu. Zamieszczony w niej tekst można czytać zarówno w wersji prozatorskiej jak i komiksowej.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo