• To nie jest książka najwyższych lotów. Dzieje się dużo, dość chaotycznie. 3 tomy zupełnie niepotrzebnie. Nagle są w Norwegii i przysposabiają dziecko narkomanów. Nie polecam
  • „Kostandin. Grzechy mafii” to książka, która zyskała chyba taką samą ilość fanów co przeciwników. • Romans, mafia, pierwsze skojarzenie? Będzie się działo! • No i działo się. Za dużo, za szybko, nieprawdopodobnie! • Ala leci do swojej przyjaciółki Wiki w Londynie. Tam poznaje przystojnego bogate Albańczyka (Kosta jest kuzynem Rudiego – chłopaka Wiki) Pierwsze spotkanie na którym oboje się zakochują, na trzecim on mówi już, że jest jego. A ona? Raz jej to pasuje, raz przeszkadza. Raz chce, raz nie chce. W pewnym momencie mam wrażenie, że tak jak dla Ali jak i dla Wiki liczą się tylko pieniądze, wycieczki i drogie prezenty a to że Kostandin i Rudi to tak naprawdę albańska mafia? Nie szkodzi! • Akcja w tej książce pędzi. Dla mnie nie autorka skacze z jednego wątku do drugiego, dodatkowo czasem mamy tutaj retrospekcje wydarzeń a czasem akcję teraźniejszą. • Samą książkę przeczytałam dość szybko. Duży plus za zakończenie książki – jest świetne. Muszę przyznać, że zakończenie rzeczywiście wbija w fotel. I wiecie co? Dla mnie właściwie nie musiało by być drugiej części. • Czy powinnam porównywać ta książkę do innych erotyków/ romansów z mafią tle? Chyba nie powinnam. Jednak szczerze mówiąc bardziej urzekła mnie seria z mafią „Złączeni…”
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo