• Sztampa, płytkie chwyty, polskie stereotypy - strata czasu
  • Bardzo dobrze się czyta. Wciąga od pierwszej strony .
  • "Piętno" P. Piotrowskiego nie będzie powieścią dla wszystkich. • Autor powieści nie szczędzi czytelnikom wrażeń. • Jest strasznie, mroczno, okrutnie i brutalnie. • Kryminał jest wciągający, trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony, napisany ładnym językiem, w formie narracyjnej. • Osoby bardzo wrażliwe nie powinny czytać tej książki. • Czyta się bardzo fajnie, bardzo szybko, a napięcie jest stopniowo dawkowane.Biorę się za kolejną część :)
  • Autor trzyma czytelnika w napięciu przez całą książkę. Bardzo dobrze się czyta.Na pewno sięgnę po kolejne tomy.
  • Młody ksiądz homoseksualista zaprasza na kawę do ... zachrysti. • I dalej autor z tym samym znawstwem o Kościele. I o DNA bliźniaków. • Antypatyczny komisarz traktujący kochającą go kobietę jak zabawkę. Jego antypatyczna koleżanka. W porzo inspektor oczywiście były milicjant. I genialna profilerka oczywiście lesbijka. • Flaki na pomnikach. • Szok, niedowierzanie, zażenowanie. Że można coś takiego wymodzić i uchodzić za poczytnego pisarza.
  • Książka Przemysława Piotrowskiego „Piętno” to pierwszy tom cyklu o komisarzu Igorze Brudnym o którym możemy przeczytać z tyłu książki: ... to twardy, warszawski glina, który woli nie wracać do swej przeszłości. Tym razem może jednak nie mieć innego wyjścia". • A zaczyna się tak - W Zielonej Górze dochodzi do morderstwa, w które został zamieszany dr Trochan. Mężczyzna zaginął, a wszystkie ślady wskazują, że to własnie on jest tym mordercą. Dziwnym zbiegiem okoliczności do zaginionego mężczyzny jest podobny pewien glina z Warszawy, Igor Brudny. Oczywiście komisarz angażuje się w śledztwo. Jakie ma powiązania z dr Trochanem? • Książka porusza wiele ważnych problemów t.j. pedofilia, adopcja, znęcanie się nad dziećmi, tajemnice z przeszłości z życia Igora. • Nie pozostaje mi nic innego jak tylko zachęcić Was do czytania jeśli jeszcze nie mieliście okazji🖤 • Brudny chodził za mną przez cały czas i tak idąc za ciosem przeczytałem "Sforę" i "Cherub"😁 a jeszcze czeka "Zaraza"
  • Bardzo wciągająca lektura,
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo