• Takie średnie bym powiedziała, niby szybko i spoko się słuchało ale nie pamiętam jakoś turbo szczegółów ani nic, chociaż nie powiem że domyśliłam się kim będzie nasz morderca, ale może właśnie przez to że mocno się nie skupiałam na książce
  • Sztampa, płytkie chwyty, polskie stereotypy - strata czasu
  • Bardzo dobrze się czyta. Wciąga od pierwszej strony .
  • "Piętno" P. Piotrowskiego nie będzie powieścią dla wszystkich. • Autor powieści nie szczędzi czytelnikom wrażeń. • Jest strasznie, mroczno, okrutnie i brutalnie. • Kryminał jest wciągający, trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony, napisany ładnym językiem, w formie narracyjnej. • Osoby bardzo wrażliwe nie powinny czytać tej książki. • Czyta się bardzo fajnie, bardzo szybko, a napięcie jest stopniowo dawkowane.Biorę się za kolejną część :)
  • Autor trzyma czytelnika w napięciu przez całą książkę. Bardzo dobrze się czyta.Na pewno sięgnę po kolejne tomy.
  • Młody ksiądz homoseksualista zaprasza na kawę do ... zachrysti. • I dalej autor z tym samym znawstwem o Kościele. I o DNA bliźniaków. • Antypatyczny komisarz traktujący kochającą go kobietę jak zabawkę. Jego antypatyczna koleżanka. W porzo inspektor oczywiście były milicjant. I genialna profilerka oczywiście lesbijka. • Flaki na pomnikach. • Szok, niedowierzanie, zażenowanie. Że można coś takiego wymodzić i uchodzić za poczytnego pisarza.
  • Książka Przemysława Piotrowskiego „Piętno” to pierwszy tom cyklu o komisarzu Igorze Brudnym o którym możemy przeczytać z tyłu książki: ... to twardy, warszawski glina, który woli nie wracać do swej przeszłości. Tym razem może jednak nie mieć innego wyjścia". • A zaczyna się tak - W Zielonej Górze dochodzi do morderstwa, w które został zamieszany dr Trochan. Mężczyzna zaginął, a wszystkie ślady wskazują, że to własnie on jest tym mordercą. Dziwnym zbiegiem okoliczności do zaginionego mężczyzny jest podobny pewien glina z Warszawy, Igor Brudny. Oczywiście komisarz angażuje się w śledztwo. Jakie ma powiązania z dr Trochanem? • Książka porusza wiele ważnych problemów t.j. pedofilia, adopcja, znęcanie się nad dziećmi, tajemnice z przeszłości z życia Igora. • Nie pozostaje mi nic innego jak tylko zachęcić Was do czytania jeśli jeszcze nie mieliście okazji🖤 • Brudny chodził za mną przez cały czas i tak idąc za ciosem przeczytałem "Sforę" i "Cherub"😁 a jeszcze czeka "Zaraza"
  • Bardzo wciągająca lektura,
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo