• Czytałam okiem osoby, która mieszkała w tym niezwykle przyjaznym kraju jakim jest Rumunia. Każdy rozdział rozwija hasło lub temat związany z Rumunią - czasem pobieżnie, innym razem bardziej szczegółowo. Dla tych, którzy byli i znają Rumunie książka nie wniesie wiele nowej wiedzy poza ciekawostkami historycznymi, językowymi i medialnymi. Dla tych, którzy chcą poznać kraj, może być fajnym wprowadzeniem w temat.
  • Słaba książka.
  • Bardzo dobrze napisana książka o Rumuni. • Pełen obraz tego kraju podany w ciekawy sposób, pełen informacji • o położeniu i sytuacji politycznej a przede wszystkim o ludziach. • Autorka pisze o tym kraju z uczuciem przyjaźni i podziwu dla tego • nieznanego nam jeszcze kraju postkomunistycznego. • Może służyć jako przewodnik po kulinariach i nie tylko. • Najbardziej jednak szokował mnie jeden z ostatnich rozdziałów • O ciężkim losie kobiet w Rumuni słynny artykuł 770 . • Polecam autorka wykonała wspaniałą pracę włożyła w nią serce • i to jest dla mnie ważne jak dla czytelniczki kluczowe.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo