• Elżunia • Blima • Janka • Dorotka • Małka • Irena • Sześć dziewczynek, które przeżyły piekło, a każdej udało się to na innych zasadach. Ukrywane w lesie, przemieszczane od domu do domu, zamknięte w getcie, zostawione w sierocińcu, błąkające się po wsiach... Wszystko, by przeżyć. A wokół świat wybuchnął, rodzina zginęła, każdy mógł stać się potencjalnym oprawcą. Nawet, gdy wojna oficjalnie została uznana za zakończoną — ich historia od tego miejsca wcale nie stała się łatwiejsza. Przerzucane z miejsca na miejsce, zmagające się ze stresem pourazowym, próbujące poukładać rzeczywistość na nowo mając w pamięci lata Zagłady... • Anna Bikont zdecydowała się stworzyć intymne portrety sześciu bohaterek. Prowadziła rozmowy, przeglądała archiwa i napisała teksty o ludziach z krwi i kości, czyli opowieści, które poruszają serca czytelników. Dużo było w niej chęci zrozumienia, chęci szerszego spojrzenia na sytuację kobiet, które jako dzieci przeżyły niep­rawd­opod­obne­, a potem nosiły tego ślady przez resztę życia. Jest to historia pełna okrucieństwa i bólu, straty i poczucia zdrady. Opisana zgrabnym językiem, uchwycona dzięki uważnemu oku i wypełniona kwestiami, o których może mało słyszeliśmy, może brakowało nam świadectw. Każda opowieść bywa skrajnie inna, a jednak wszystkie są w pewnych sprawach podobne. Łączy je strach, poczucie ciągłego zagrożenia i desperacja. Tęsknota i żal. Tytuł naładowany jest więc trudnymi doświadczeniami, istotnym perspektywami, podanymi jako intymne stadium charakterów. • Zaskakująco dobre.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo