Po serii miałkich książek sięgnęłam po Virginię Woolf. Proszę Państwa, i to się właśnie nazywa literatura piękna • „Noc i dzień”, druga powieść w dorobku Virginii Woolf, traktuje o tym co większość książek – o miłości, rozterkach, poszukiwaniu przez młodych ludzi własnej drogi, szczęścia i własnego miejsca na ziemi. Ale tutaj nic nie jest oczywiste. Działania bohaterów ujęte są w ramy konwenansów, towarzyskich rozmów, a myśli, pragnienia – o, to jest prawdziwa burza. • Pięcioro głównych bohaterów – a każdy jest obdarzony innym temperamentem. William Rodney, zawodowo urzędnik, a prywatnie erudyta pozujący na poetę, bardziej męczy niż wzrusza swoimi uczuciami piękną Katharine Hilbery, swoją narzeczoną. Ralph Denham, obiecujący prawnik z ubogiej rodziny, stara się szokować towarzystwo pozornym brakiem poszanowania dla konwenansów. Mary Datchet, samodzielna i pewna siebie córka pastora, użycza swoją energię i młodzieńczy zapał spawom społecznym. Cassandra Otway, młodziutka kuzynka Katharine, stara się czerpać pełnymi garściami z tego, co akurat oferuje jej świat. A sama Katharine – na pozór praktyczna i wręcz idealna, w rzeczywistości bardzo niepewna swoich racji, przekonana, że urodziła się po to, aby spełniać oczekiwania rodziny wobec niej samej, ukrywa przed najbliższymi swe pragnienia i przedmioty zainteresowań. • Powieść wybitna.