• Uważam, że książka jest całkiem dobra. Nie jest zbyt zaskakująca, ani szokująca. Mimo, tego że historia nie poruszyła moim sercem, to wiem, że zostanie w mojej pamięci na długo. Opisy i charakterystyka postaci pobocznych są płytkie i bez wyrazu. Pomijając ten fakt, autor potrafi wciągnąć czytelnika na długie godziny, zapominając o otaczającym świecie. John Green opowiada historie o odchodzeniu i o zostawianiu rzeczy, ludzi, miejsc.
  • Głupia dziewucha i całkiem inteligenty chłopak. • A tu nagle z mądrego, odpowiedzialnego chłopaka wyłania się naiwny, infantylny, łatwy do zmanipulowania chłopaczek a u jego boku cwaniara. I nic z tego nie rozumiem. Co autor chciał przekazać? Skąd takie głupie, nieprzemyślane decyzje bohaterów, skad ta cała dziecinada? • Duży plus za bohaterów - ich poczucie humoru, świetny stosunek do siebie nawzajem. Duży minus za fabułę.
  • Nie dałam rady doczytać do końca. Jak dla mnie słaba.
  • Dobra, ale jak dla mnie dużo gorsze od ,,Gwiazd naszych wina". • Daję 3/5 ponieważ: • 1.W niektórych momentach było strasznie nudno i schematycznie. • 2.Zakończenie mi się nie spodobało.
  • „Papierowe miasta” to ogrom naprawdę skomplikowanej filozofii życiowej w przebraniu lekkiego, przyjemnego romansu dla młodzieży. I o to właśnie w tym chodzi – jedni przeczytają to jak kolejną historyjkę miłosną, inni jednak siądą nad nią dłużej, zastanowią się nad sensem niektórych wątków, rozważą niektóre wypowiedzi bohaterów – po prostu odkryją, że za tą ścianą miłości kryje się coś więcej, coś, co naprawdę watro zgłębić. John Green skłania do przemyśleń, jak to zresztą on ma w zwyczaju, i dlatego właśnie tak uwielbiam jego książki – w każdej z nich kryje się coś niesamowitego, a odnajdywanie tych rzeczy wręcz uzależnia.
  • Cytaty : • „Już to mówiłem i powiem to raz jeszcze : Nie myślałem o ratowaniu żadnego z was. Chciałem. Ocalić. Własny. Tyłek. " • „Sikanie jest jak dobra książka, bo kiedy już zaczniesz, niezwykle trudno jest przestać " • Jestem nienasycona po przeczytaniu tej książki. Brakuje mi zakończenia. Ciekawie przedstawiona opowieść o dojrzewaniu, miłości, przyjaźni. Quentin zakochany w Margo nareszcie spędzi z nią kilka godzin od pamiętnej wycieczki do parku. Następnego dnia ona znika, a chłopak wyrusza by ją znaleźć. • Książka przedstawia świat młodego człowieka : miłość, imprezy, koniec szkoły itp. Problemy szkolne, przyjaźń, kłótnia. Nie umiem za dobrze opisać tej książki. Wiem, że mi się podobała, ale trzeba ją przeczytać by zrozumieć o co chodzi czytelniką.
  • Piękna książka.polecam!.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo