• Ustabilizowane życie, spokojne, pełne miłości i harmonii u boku kochanego męża, dzieci, w nowym domu i ciekawej pracy bohaterek - nastało po zaskakujących w ich życiu sytuacjach. • Skoro nie mogą widzieć się codziennie Joanna i Malina o swych radościach , kłopotach, przeżyciach i wspomnieniach opowiadają , pisząc do siebie e-maile. • Te elektroniczne listy to wgląd w życie bohaterek - poznajemy ich lęki i radości, realny obraz życia codziennego młodych małżeństw. • Z powieści płynie optymistyczne przesłanie, że szczęście jest na wyciągnięcie ręki, że trzeba się cieszyć każdą chwilą i że wszystko jest w życiu możliwe. • Czyta się szybko i fajnie, choć kompozycja w formie listów nie należy do moich ulubionych narracji, ale tu wyjątkowo mi nie przeszkadzało. Polecam. Książka jest kontynuacją - "NIE ODDAM SZCZĘŚCIA WALKOWEREM" cz.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo