• KAROLINA GRUSZECKA - magister dietetyki i absolwentka psychodietetyki. • Książka ma 21 rozdziałów. Prawie przed każdym z rozdziałów jest kolorowe zdjęcie autorki. Najbardziej frapujące/intrygujące zdjęcie jest na str. 142. • Jednym razem autorka proponuje aby ;prowadzić „Dobry dzienniczek żywieniowy” i zapisywać w nim wszystko co zostało zjedzone i wypite, o której to było godzinie i w jakim miejscu zostało spożyte. • Innym razem nie poleca liczenia kaloryczności posiłków. • Stwierdza , że: „dieta ma być dla mnie, a nie ja dla diety”. • Stwierdza również, że wszystko zaczyna się w głowie oraz wyróżnia następujące rodzaje stresu: stres EMOCJONALNY, stres METABOLICZNY, stres FIZYCZNY, stres POZNAWCZY • stres ŻYCIOWY, stres ODPORNOŚCIOWY, stres STRUKTURALNY, stres TOKSYCZNY, stres TLENOWY, stres ENERGETYCZNY. • Proponuje również 100 punktową listę przyjemności które ją odstresowują. • Po każdym z rozdziałów jest krótkie podsumowanie podane w punktach, w nich m.in. możemy przeczytać: • Uważność umożliwia lepszą relację z jedzeniem. Pozwala lepiej wsłuchać się w potrzeby swojego organizmu. Dzięki temu... nie będzie Ci potrzebny żaden dietetyk! • Nie przejmuj się czymś na, co nie masz wpływu. Szkoda Twojego zdrowia!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo