• Akcja dzieje się na Śląsku. Jakie zdziwienie odkrywałam, że dokładnie w takich miastach, które są mi blisko. Lubliniec, Tarnowskie Góry, Katowice i Spiż. Przecież ja tu mieszka a w Kato bawię się nocą ! • Czy tylko śmierć może coś zakończyć? Czytając tą książkę wydaje mi się, że Lena zrobiła słusznie. Zabijając siebie i Adama uratowała wiele istnień (Daniela, Marcelinę, mamę Adama a także siostrę, uratowała nawet tych, którzy jeszcze nie zdążyli go poznać ). • To opowieść o socjopacie, ale czy Marcelinie ktoś by uwierzył? Przecież z boku był to kochający czuł mąż. • Nie, w tej książce nie ma przemocy fizycznej, jest za to przemoc psychiczna. • Socjopata i despota takim człowiek był Adam. Marcelina znała już ten typ, przecież takim człowiekiem był jej ojciec. A jednak nie posłuchała głosu rozsądku, nie posłuchała Karo. • Książka pokazuje że miłość nie zawsze bywa piękna, że może być także toksyczna. I warto czasem posłuchać swojej intuicji, która podpowiada że coś jest nie tak.
  • Czyta się szybko. Historia bardzo ciekawa. Przestrzegająca przed księciem na białym koniu. Jestem pod ogromnym wrażeniem. Polecam do czytania
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo