Książka Romy Ligockiej "Dobre dziecko" jak wcześniejsze pozycje tej autorki napisana jest bardzo przystępnym językiem. Potoczysty styl i lekkość pióra to charakterystyczne cechy jej pisarstwa. Temat który podejmuje w tej książce to niezwykle dramatyczny czas dojrzewania autorki w PRL-owskiej rzeczywistości, w środowisku, gdzie nie czuje się w pełni akceptowana i kochana. Matka autorki boryka się z trudną miłością pozostając w związku z żonatym mężczyzną, co ma wpływ na jej relacje z dzieckiem. Podejmuje nawet próby samobójcze, z których kilkakrotnie ratuje ją córka. Matka kocha swoje dziecko, ale nie radzi sobie z wojennymi traumami, które pozostają tez żywe we wspomnieniach nieletniej Romy. Autorka czuje się nieakceptowana w szkole ze względu na swoje żydowskie pochodzenie, nie może znaleźć przyjaciół, gdyż wojenne przeżycia sprawiają, że przeżywa silne lęki i brak zaufania do otoczenia. Jest to literacka próba poukładania sobie przez autorkę swoich przeżyć i oczyszczenia się z ciężkich, głęboko raniących doświadczeń lat dziecinnych i młodzieńczych, które niewątpliwie zaważyły na jej życiu. Czytelnik odczuwa silną empatię z autorką, czytając o wydarzeniach pełnych bólu, samotności i alienacji. Jest to także wbrew pozorom książka o afirmacji urody życia. Radość życia odnosi zwycięstwo nad grozą wojny, nad zranieniami doświadczanymi przez autorkę. Wyrasta ona na samodzielną, zaradną kobietę, która głęboko skrywa swoje przeżycia. W tej książce poznajemy kolejny etap w życiu autorki, który pozwala nam zrozumieć jej osobowość, uczucia i emocje, a także trudne wybory i relacje międzyludzkie. • Akcja rozgrywa sie w powojennym Krakowie i dotyczy konkretnych ludzi, dlatego jest tez ciekawym świadectwem czasów doby PRL-u. Polecam tę książkę wszystkim miłośnikom twórczości Pani Romy Ligockiej. Dla tych którzy jeszcze jej nie znają może to być propozycja, która zachęci do siegnięcia do wcześniejszych książek autorki m.in. słynnych wspomnień z getta krakowskiego pt. "Dziewczynka w czerwonym płaszczyku".

Nowa, długo oczekiwana powieść Romy Ligockiej! • Intymne wyznanie nastoletniej „dziewczynki w czerwonym płaszczyku”. Autorka odkrywa w niej nowy, do tej pory skrywany, fragment historii swojego życia. To opowieść o niezwykle emocjonalnej więzi córki z matką, o dojrzewaniu nastolatki, miłości, samotności i cierpieniu. • Punktem wyjścia jest odkrycie przez córkę romansu matki z żonatym mężczyzną. Roma, dojrzewająca nastolatka, czuje się przez matkę zdradzona. Przeraża ją cielesność i zmysłowość miłości, szpieguje więc matkę, aby uniemożliwić ten związek, ale też by poznać nieznane oblicze najbliższej jej osoby. Niezgoda na rzeczywistość jest w Romie tak wielka, że prowadzi ją do anoreksji. Autorka śmiało i szczerze po raz pierwszy opowiada o tym doświadczeniu i walce z pragnieniem śmierci. • Dziewczyna musi także stanąć do walki o życie swojej matki, która nie wytrzymując presji otoczenia i dramatyzmu sytuacji, podejmuje próby samobójcze. Jest to dla wrażliwej nastolatki przyspieszona lekcja dorosłego życia. • W powieść wkomponowane są fragmenty Pamiętnika Anny Abrahamerowej – babci Romy. Jest to piękny opis przedwojennego żydowskiego świata Krakowa: bale, stroje, luksus… Lektura pamiętnika jest dla Romy ucieczką od rzeczywistości, przeniesieniem się do ulubionego świata wyobraźni, ale też do historii własnej rodziny.