• Jedna z moich ulubionych pozycji w serii „Miętowej”. Kiedyś trafiłam na jeden tom serii przypadkiem w bibliotece, i tak się jakoś złożyło, że zaczęłam sięgać po kolejne. Okazały się fajne – jedne bardziej od drugich, ale wszystkie utrzymywały naprawdę wysoki poziom. W trakcie czytania powieści „Michał Jakiśtam” jeszcze bardziej polubiłam rodzinę Gwidoszów, którzy wręcz tam wymiatali i powalali na kolana. Tacy radośni i pozytywnie zakręceni, czasem aż żałowałam, że nie wychowuję się w podobnym środowisku. Chociaż trochę denerwowała mnie Edyta, i ten jej brak zdecydowania w kwestii chłopaków.
  • Ewa Nowak, pisze wspaniałe książki, czytam już nie pierwszą i zawsze mam ochotę na więcej. Podoba mi się to, że pisze Ona o życiu o codziennych sprawach, problemach, kłótniach. Chyba dlatego Jej książki są mi tak bliskie i zawszę chcę sięgnąć po kolejną. • "Michał Jakiśtam" to szósta część serii "Miętowej". Autorka ukazuje nam świat Edyty, dziewczyna ma ciężkie życie. Surowy ojciec, kazał jej wyjechać z domu do wujostwa. Dziewczyna początkowo nie może odnaleźć się w nowym otoczeniu. Gwidoszowie, czyli jej wujostwo, zaskakuje ją swoim stylem życia. Jej nowa klasa, kiedy tylko nadarza się okazja, próbuje jej dokuczyć, a Edycie ciągle wydaje się, że na każdym kroku ojciec nie spuszcza z niej wzroku. • Ewa Nowak, pokazuje w swoich książkach współczesne problemy, ale robi to w sposób tak lekki i przyjemny, że bardzo miło się czyta. Z każdą książką, autorka coraz bardziej mnie zaskakuje, oczywiście pozytywnie. • Ten, kto czytał wcześniejsze części serii "Miętowej", na pewno zna rodzinę Gwidoszów. Bardzo ciekawa to rodzinka. Edyta początkowo nie może się przyzwyczaić do ich stylu życia, jest bardzo zdziwiona kiedy wujek przychodzi do niej wieczorem i mówi, że nie ma nic przeciwko, żeby sobie jeszcze poczytała, chociaż jest już późna godzina. Dziwi się także wtedy, gdy w ciągu tygodnia nie poszła do szkoły, po zarwanej nocy, a Gwidoszowie nic jej na tonie powiedzieli. • Zaskakuje ją także Marysia, która jest bardzo ciekawa świata i co chwila przychodzi do rodziców z nowym słowem do wytłumaczenia. Edytę początkowo dziewczynka denerwuje, jednak z czasem lubi ją coraz bardziej. • Edyta w nowej szkole, nie uniknęła kłopotów. Klasa śmieje się z niej, przezywa, dokucza. Dziewczyna nie wie jak ma sobie z tym poradzić. Tu pojawia się pewna osoba - Olga. Nie umiem stwierdzić czy jest to postać pozytywna, czy też negatywna. Olga z jednej strony jest dobrą dziewczyną, która widząc słabego, chorego kota nie potrafi przejść obok niego obojętnie, a z drugiej strony szantażuje i dokucza innym. • Nie jest to moje pierwsze spotkanie z książkami Ewy Nowak i z pewnością nie ostatnie. Autorka na każdym kroku mnie zaskakuje i na pewno przeczytam jeszcze nie jedną książkę spod jej pióra. Idealna powieść na jesienne i zimowe wieczory. Wspaniała! Polecam każdemu!
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo