• “Nie ukryjesz się” to książka, którą z pozoru bardzo źle oceniłam. Myślałam, że jest to kryminał, może thriller lub coś w tym stylu. Jakie było moje zaskoczenie w trakcie lektury… • Susan Lewis w powieści “Nie ukryjesz się” w genialny sposób ukazała jak kilka złych życiowych decyzji może ten nasz dalszy los całkowicie skomplikować. Historię Justine poznajemy stopniowo. Akcja, która toczy się obecnie przeplatana jest wspomnieniami głównej bohaterki sprzed czternastu lat oraz systematycznie ten czas się zmniejsza. Książka pokazuje, że wychowanie dzieci to wcale nie taka łatwa sprawa. To co wydarzyło się w rodzinie Justine i Matta przeszło moje najśmielsze oczekiwania. I chyba każdy, kto jest już po przeczytaniu tej książki zgodzi się ze mną, że pozycja ta daje mocno do myślenia. Postępowanie Justine ma swoje motywy, jednak autorka postanowiła całą ocenę sytuacji zostawić czytelnikowi. W ciągu całego życia podejmujemy wiele decyzji sądząc, że w aktualnej sytuacji są właściwe, ale czy na pewno? Książka poza takimi tematami porusza również trudne wątki takie jak morderstwo, brak zrozumienia, trudności związane z wychowaniem dzieci, jak łatwo jest zaniedbać nawet nieświadomie swoje rodzicielskie obowiązki, aż dochodzimy do motywu samobójstwa, straty i odnalezienia nowego życia i poznania historii swoich przodków, których decyzje również mają wpływ na nasze teraźniejsze działanie. Myślę, że tę książkę można zaliczyć do powieści obyczajowych z mocnym akcentem kryminalnym. I w tym przypadku połączenie to wyszło świetnie. Taka książka to dobre wyjście kiedy nie mamy ochoty na lekturę romansów, a thrillery mogą być dla nas aktualnie zbyt angażujące. Susan Lewis mocno porusza czytelnikiem, a dynamiczna i bogata akcja sprawia, że tej historii nie mamy dość. Jak dla mnie skończyła się zbyt szybko, pomimo że poznajemy wszystkie interesujące nas fakty. • Książkę pochłania się w bardzo szybkim tempie. Powieść wstrząsa naszym świat i zmusza do refleksji nad własnym życiem i docenienia tego co się posiada, bo życie jest ulotne i w każdej chwili może zmienić się o sto osiemdziesiąt stopni.
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo