• Tajemniczy Kaszubski Las, ciemna jaskinia, noc z pełnią księżyca w tle – to sceneria, w której poznajemy bohaterów książki Krzysztofa Kochmańskiego Selfie ze stolemem. To tutaj mieszka Stolko – młody, ciekawy świata stolem wraz ze swoją stolemową rodziną. W ciągu dnia smacznie śpi, natomiast nocą wychodzi z jaskini i poznaje tajemnice Kaszubskiego Lasu. Pewnej nocy odkrywa kamienny posąg stolema. Zaintrygowany wypytuje o niego swoich rodziców. Dowiaduje się, że promienie słoneczne zamieniają stolemy w kamień, dlatego pod żadnym pozorem Stolko nie może opuszczać rodzinnej kryjówki w słoneczny dzień. Ale nic nie stoi na przeszkodzie, żeby ciekawski Stolko poznawał Las nocą… I tak właśnie pewnej nocy, rozjaśnionej blaskiem księżyca w pełni, młody stolem spotyka na swojej drodze Zosię. Spotkanie jest nietypowe, bo dziewczynka zgubiła się w Kaszubskim Lesie w trakcie ucieczki przed bandytami szukającymi w lesie skarbów. Zosia myśli, że stolemy zjadają dzieci, tak mówiono jej od najmłodszych lat, natomiast Stolko boi się ludzi, bo jego babcia i rodzice zawsze go ludźmi straszyli. Co wyniknie ze spotkania stolema z dziewczynką? Dlaczego Zosia ucieka przed oprychami? Czy Stolko pomoże Zosi? Czy spotkają ich inne przygody? I dlaczego w tytule pojawia się słowo selfie Przeczytajcie! • Selfie ze stolemem to świetna, trzymająca w napięciu powieść dla dzieci i młodzieży, z barwnymi postaciami, dynamiczną fabułą i zagadką w tle. Opowieść o sympatycznym stolemie o imieniu Stolko oraz rezolutnej Zosi polecam do przeczytania dzieciom w wieku 9+. Warto dodać, że książka została nagrodzona na V Jubileuszowym Konkursie im. Astrid Lindgren na współczesną książkę dla dzieci i młodzieży. Polecam! • Małgorzata Koźma • Biblioteka Kraków
Autorka w swojej pracy w nowatorski sposób podjęła się omówieniu zagadnienia, w jaki sposób kultura odpowiedziała na przebieg modernizacji na terenach Rosji i Iranu przełomu XIX i XX wieku. • W swej wnikliwej rozprawie zajęła się szerokim spektrum problemów. Głównym zamiarem badaczki było uwidocznienie zarówno wspólnych cech, jak i różnic w przemianach obu państw. Ukazała podobieństwa w początkowej reakcji kultury rosyjskiej i irańskiej na kulturę zachodnią – fascynację nią, a jednocześnie pragnienie niezależności i przywiązanie do tradycji. • Skupiła się przede wszystkim na badaniach nad inteligencją rosyjską i irańską, rozważała, jak rosyjska literatura wpłynęła na rozpowszechnianie idei wolności oraz jaki miała wpływ na rozmaite sfery życia społecznego. • Omówiła m. in. zagadnienia kultury i języka, ukazała grupy kulturotwórcze jako konkretne zjawisko na tle abstrakcyjnego fenomenu kultury, postawiła pytania o istotę języka i jego rolę w kulturze. Zajęła się analizą problemową wybranych zjawisk zachodzących w omawianych państwach, snuła rozważania o pierwszym symbolu identyfikacji grupowej społeczeństwa, oceniła rolę prekursorów idei indywidualizmu w Iranie i Rosji, dokonała także interesujących porównań i podsumowań. • Celem autorki było przede wszystkim przedstawienie, w jaki sposób kultury „komunikują się”, jak przebiega dialog między ludźmi, należącymi do różnych kultur oraz jakie są i mogą być skutki dobrego lub złego zrozumienia partnera w dialogu. • Opracowała : Barbara Misiarz • Publiczna Biblioteka Pedagogiczna w Poznaniu
foo